Επιβεβλημένη ήταν η αναζήτηση νέας στέγης. Ετσι, ανακαινίζεται ένα ωραιότατο κτίριο στη Μιαούλη και Μαιζώνος. Ιδρύθηκαν τα φροντιστήρια ΘΑΛΗΣ και αμέσως μετά τα φροντιστήρια ΠΑΙΔΕΙΑ. Η πορεία πάντοτε ανοδική. Αγοράζονται αίθουσες, ιδρύεται το εργαστήριο των Η/Υ, γίνεται μηχανοργάνωση και ιδρύεται σελίδα στο διαδίκτυο (τρίτοι σε όλη την Ελλάδα στον κλάδο μας).

Μεταδίδονται μέσω internet οι λύσεις των πανελλαδικών εξετάσεων (πρώτοι πανελλαδικά) δημιουργώντας είδηση που μεταδόθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και άλλων πόλεων, ενώ γινόμαστε αποδέκτες e-mail με ευχαριστίες και από Έλληνες της διασποράς.

Καθιερώνεται η ενημέρωση γονέων και κηδεμόνων στο Ξενοδοχείο “Astir” ενώ μιλούν για τα φροντιστήρια ΠΑΙΔΕΙΑ κορυφαίοι στο χώρο της εκπαίδευσης, όπως ο χημικός Κ. Μανωλκίδης, οι συγγραφείς Α. και Σ. Σαββάλας, ο Γ. Τιμοθέου και Δ. Παντελίδης (συγγραφείς Βιβλίων της Γ λυκείου), ο μαθηματικός I. Αναστασόπουλος καθώς και για θέματα της ειδικότητας τους οι γιατροί Ι.Καφέζας και Σ. Μπεράτη κ.α.

Οργανώνεται η καρτέλα του μαθητή και ανά τρίμηνο γίνεται ταχυδρομική αποστολή της, αρχειοθετούνται οι σημειώσεις, αξιοποιούνται οι υπολογιστές στη διδασκαλία, οργανώνεται διημερίδα κάθε χρόνο με συνελεύσεις απολογιστικές.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η ελίτ των καθηγητών της πόλης μας να διδάσκει στα φροντιστήρια ΠΑΙΔΕΙΑ. Αυτό επιβεβαιώνεται από το μεγάλο αριθμό των επιτυχόντων μαθητών μας αλλά και από τις υψηλότατες θέσεις επιτυχίας καθηγητών μας στο ΑΣΕΠ (Κεφαλή Σ., Σοφού Α., Στεφανίδης Ν., Φαλτσέτος Κ.)

Παράλληλα σημειώνεται αθρόα προσέλευση μαθητών που καθιστά επιτακτική την επέκταση και σε άλλες αίθουσες, ενώ ζητείται και επιτυγχάνεται η κατοχύρωση του ονόματος από το Υπουργείο Ανάπτυξης.

Οι αρχές στις οποίες στηρίχθηκε η άνοδος των φροντιστηρίων ΠΑΙΔΕΙΑ παραμένουν αμετάβλητες ως σήμερα. Η παιδεία δεν κοστολογείται και η αμοιβή οφείλει να είναι νόμιμη και λογική. Η αντίληψη “όσο ακριβότερα τόσο καλύτερα” απλά εξυπηρετεί οικονομικά οφέλη και δεν εξασφαλίζει την ποιότητα της παροχής υπηρεσιών. Ο καλύτερος επαγγελματίας στη δουλειά αυτή δε λειτουργεί με κριτήρια εμπορικά και οικονομικά. Τα παιδιά δεν είναι εμπόρευμα, αλλά το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας και έτσι τα αντιμετωπίζουμε.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι γονείς πολλών μαθητών μας υπήρξαν επίσης μαθητές μας!